
Μεγαλώνοντας, με απασχολούσε πάντα το “γιατί”. Γιατί κάποιος υποχωρεί. Γιατί κάποιος φεύγει. Γιατί κάποιος σιωπά, θυμώνει, αντέχει ή καταρρέει.
Αυτό το ερώτημα – και η επιθυμία να σταθώ ουσιαστικά δίπλα σε όσους το κουβαλούν – με οδήγησε στον δρόμο της ψυχολογίας και της θεραπείας.
Είμαι ψυχολόγος–ψυχοθεραπεύτρια με βασικη εκπαίδευση στην ψυχοδυναμική προσέγγιση. Ταυτόχρονα έχω εκπαιδευτεί και σε άλλες τεχνικές της συνθετικής προσέγγισης ψυχοθεραπείας. Παράλληλα, έχω εργαστεί για πολλά χρόνια στον χώρο των επιχειρήσεων και του ανθρώπινου δυναμικού, σε ρόλους ευθύνης, στρατηγικής και ηγεσίας.
Αυτή η εμπειρία με βοηθά να βλέπω τον άνθρωπο τόσο στο εσωτερικό του βάθος, όσο και στο εξωτερικό του πλαίσιο – τις σχέσεις, τους ρόλους, τα όρια, τις απαιτήσεις.
Η θεραπευτική μου στάση είναι ουσιαστική, σταθερή, χωρίς βιασύνη.
Δεν πιστεύω σε έτοιμες λύσεις. Πιστεύω στη δύναμη της σχέσης, στην αξία του χρόνου και στην αλήθεια που μπορεί να γεννηθεί όταν κάποιος νιώσει ότι ακούγεται στ’ αλήθεια.
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι κάθε συνεδρία είναι μια πρόσκληση σε συνάντηση.
Με ό,τι υπάρχει – φανερό ή άρρητο. Με χώρο για να υπάρξει. Με έναν άλλον άνθρωπο απέναντι, που δεν βιάζεται να σου πει ποιος είσαι, αλλά ενδιαφέρεται να το ανακαλύψετε μαζί.
Ξεκίνησα αυτό το ταξίδι από το Πανεπιστήμιο Guglielmo Marconi, Ρώμη, όπου έκανα Ψυχολογία, ενώ είχα ήδη τις βάσεις της Συμβουλευτικής Ψυχολογίας απο το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ταυτόχρονα συνέχισα την εκπαίδευση μου στην Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεία και είναι πιστοποιημένη στην Αναλυτική Ψυχοθεραπεία Ομάδας και Οικογένειας (ΕΛΕΚΙΝ), Πρόσεδρο Μέλος του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Ινστιτούτου Αναλυτικής Ψυχοθεραπείας.
Προηγούμενος σταθμός στη διαδρομή μου το Πανεπιστήμιο Πειραιά με πτυχίο στα Οικονομικά Ναυτιλιακά και Μεταπτυχιακό στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων.
Η διαδρομή μου ξεκίνησε στον χώρο των επιχειρήσεων, όπου εργάστηκα για χρόνια σε ρόλους ευθύνης, ηγεσίας και στρατηγικής. Είχα τη δυνατότητα να δω από κοντά πώς διαμορφώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα στα συστήματα εξουσίας, τις μεταβάσεις, τις απαιτήσεις και τις σιωπές των οργανισμών.
Παράλληλα, η βαθιά μου ανάγκη να σταθώ δίπλα στον άνθρωπο εκεί που πραγματικά πονάει, με οδήγησε στην ψυχολογία και την ψυχοθεραπεία. Εκπαιδεύτηκα στην ψυχοδυναμική προσέγγιση, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη δουλειά με ομάδες, οικογένειες και ζεύγη.
Συνδυάζω την κλινική εργασία με την εμπειρία στην αξιολόγηση, την ανάπτυξη και την κατανόηση στελεχών – όχι μέσα από τον φακό της απόδοσης, αλλά από αυτόν της σχέσης, της ιστορίας και του ψυχισμού.
Έχω δουλέψει:
με άτομα που φέρουν βαθιές ενδοψυχικές συγκρούσεις, θλίψη, ενοχές, άγχος ή υπαρξιακά ερωτήματα
με ζευγάρια που δυσκολεύονται να παραμείνουν σε επαφή, μέσα σε κρίσεις, αποστάσεις ή βουβές προσδοκίες
με ομάδες ανθρώπων που ζουν με τραυματικά βιώματα ή βαρύ ψυχικό φορτίο
με επαγγελματίες σε κρίσιμες μεταβάσεις – ανάμεσα στην εξουθένωση και την ανάγκη για νόημα
Αυτό που παραμένει σταθερό, είναι η πίστη μου στη θεραπευτική συνάντηση: εκεί όπου δεν υπάρχει “σωστό”, αλλά χώρος να υπάρξει κανείς όπως είναι — και να μετακινηθεί από μέσα προς τα έξω.
Το βλέμμα γίνεται καθαρό μονάχα όταν στραφεί στην καρδιά.
Όσοι κοιτούν προς τα έξω, χάνονται σε όνειρα· εκείνοι που κοιτούν εντός τους, ξυπνούν στην αλήθεια.
Μην την προσεγγίζεις με τελειομανία· το «αρκετά καλό» πολλές φορές είναι αρκετό. Οι υπερβολικές προσδοκίες μάς κάνουν να χάνουμε την ισορροπία μας. Όπως οι ακροβάτες στο σχοινί, προχωράμε βήμα-βήμα. Γι’ αυτό δεν πέφτουν – γιατί δεν τους απασχολεί το τέλειο, παρά μόνο η κίνηση προς τα εμπρός.